Dag 19 – San Francisco

Ruim op tijd stond onze Uber klaar bij de camping om ons naar San Francisco te brengen. Over de in de mist gehulde Golden Gate Bridge reed hij ons naar Pier 33, het vertrekpunt voor excursies naar Alcatraz. Omdat we ruim voor het geboekte tijdstip aankwamen vereerden we eerst de zeeleeuwen bij Pier 39 met een eerste bezoekje. Dat was alvast helemaal in het straatje van Owen.

Na de zeeleeuwen gingen we terug naar Pier 33. We konden meteen doorlopen de boot op en een kwartier later stonden we op Alcatraz Island, ooit de beruchtste gevangenis van de Verenigde Staten. Het rotseilandje met de vervallen gebouwen maakt bij aankomst een naargeestige indruk. Je merkt dat hier veel ellende plaats heeft gevonden.

Met een Nederlandstalige audiotour aan ons oor liepen we door het gevangenisgebouw. De Spartaanse cellen en de verhalen van de bewaarders en de gevangenen maakten diepe indruk. Zeker ook op Gwen en Owen. Owen was het meest onder de indruk van het verhaal dat de gevangenen, toen ze voor de zoveelste keer spaghetti geserveerd kregen, de tafels met borden spaghetti en al om hadden gekieperd. We maken ons nu zorgen als we de kinderen thuis te vaak het verkeerde eten voorschotelen.

Na de rondleiding bekeken we kort nog de rest van Alcatraz. Het uitzicht op de skyline van San Francisco is er erg mooi. Daarna namen we de boot terug om direct door te lopen naar Pier 39. Dit is een pier vol met restaurantjes, toeristenwinkeltjes en ander vermaak. Hongerig als we waren, kozen we voor hetzelfde restaurantje als waar we bij ons vorige bezoek waren geweest: de Wipe Out. Nacho’s, calamares, pizza, clam chowder (vissoep geserveerd in een broodbol) en milkshakes en bier werden aangerukt en verorberd. En dat was alleen nog maar mijn maalttijd!

Na het copieuze middagmaal werd eerst Pier 39 verder verkend. Ons gebruikelijke cadeautje voor Oma De Ruijter werd er gekocht. We zullen niet verklappen dat het een koelkastmagneetje is. Bij Pier 39 ligt een kolonie zeeleeuwen op pontons in het water. Bioloog Owen bestudeerde de dieren uitvoerig.

Van Pier 39 liepen we door naar Fisherman’s Warf, een ander gebiedje met winkeltjes en restaurantjes. Hier pakten we de Street Car (niet te verwarren met de Cable Car) naar het centrum van de stad. Eigenlijk hadden we de Cable Car willen pakken, maar omdat we die verward hadden met de Street Car, werd het dus de Street Car. Ook mooi.

Na een korte blik op het centrale plein Union Square gingen we naar het, inmiddels gevonden, startpunt van de Cable Car. Dit is het bekende ouderwetse kabeltrammetje dat over de steile heuvels van San Francisco rijdt. Het trammetje is populair, maar de rit ermee was het wachten waard. De kinderen stonden op het treeplankje en hingen half buiten de tram. Ze genoten zichtbaar van de rit over de heuvels.

Bij Lombard Street stapten we uit. Dit is, naar verluidt, de steilste straat ter wereld. De weg is er slingerend aangelegd, omdat de auto’s er anders te veel vaart maken. Leuk om eens van dichtbij te zien. Vanaf Lombard Street maakten we een avondwandeling door Little Italy, langs een beroemde kerk waarvan ik niet meer weet hoe hij heet, door Chinatown en het Financial District naar het Ferry Builiding waar de veerboot vertrok voor de terugreis naar de camping.

Daar kwamen we moe en voldaan aan. Shirley bakte pannenkoeken voor de hongerige kinderen en omdat voor wat wat hoort, warmde ik een blik chili con carne op voor Shirley. San Francisco is een leuke, levendige stad die voor een Amerikaanse stad Europees aan doet. Alcatraz geeft de stad iets extra’s. Het was leuk om na al het natuurschoon weer eens een dag door een echte stad te banjeren. Ons stadse gemoed is weer gesust. We kunnen met een gerust hart de laatste week weer de natuur in.