Dag 20 - Van de regen van Muir Woods naar de warmt

Zittend onder de sterrenhemel, die zo mooi is met duizenden sterren, luisterend naar getjirpt van de krekels, hopend dat de wasbeer ons eten met rust laat, schrijf ik mijn verhaaltje over vandaag.

Vanmorgen werden we voor de tweede dag op rij gewekt met de wekker...eh duidelijk geen last meer van de jetlag. We moesten om 10 uur op de parkeerplaats van het national monument Muir Woods zijn. Nu hoor ik jullie denken bij welk monument zijn jullie geweest dan? Het is een stukje redwood forest, die regenwoudachtig aandoet. Frankiepedia: de redwood is de hoogste boomsoort ter wereld, niet verwarren met de sequoiaboom, dat is de grootste (lengte maal breedte) ter wereld. Redwoods groeien alleen aan de kust. Tot zover de flora informatie.

Het is echt apart, je gaat door een woonwijk en dan kom je in een stuk bos en ga je met kronkel weggetjes omhoog en naar beneden. Waar gaan we uitkomen? Nou op de parkeerplaats van Muir Woods, die je vooraf gereserveerd moest hebben.

Tot Owen's grote verassing kon hier ook weer een junior ranger badge verdiend worden. Dit vond hij top, kan hij er nog eentje extra aan Bonnie laten zien! We wandelden ongeveer 4 km langs redwoods, varens, klavertjes zessen, langs een beekje waar jonge zalmen zich ontwikkelingen. Dit is voor een junior ranger prachtig natuurlijk. De regendruppels, best toepasselijk voor een regenwoudachtige omgeving, verdwenen tijdens de wandeling. Het was voor het eerst dat ik mijn jas aanhad. Maar die is ook weer uitgegaan tijdens de wandeling. Was leuke wandeling en Owen is geslaagd. Met drie muffins en een brownie vertrokken we naar de camping, althans Shirley wilde nog even een stop maken bij de brug, the golden gate bridge.

Het is wel afwachten of je hem een beetje ziet, want gisteren was hij helemaal niet te zien door de mist. Nou we hadden de afslag genomen en zagen de boordjes golden gate bridge scenic view. Okay die volgen we...ehh we kwamen door tunnels, over bergen, eh nee dit bedoelde ik niet. Maar goed toen we de laatste heuvel overkwamen, wow daar was hij hoor. Helemaal helder, nog wel van een afstandje. Maar best een bekend beeld. Hier boterham gegeten. Owen vroeg zich af wat er te zien viel aan een brug. Tsja, Gwen keek 1 minuut en zat toen ook weer in de camper. Toen maar door, kwamen we langs nog een uitkijkpunt waar al veel auto's geparkeerd stonden. We zagen een mooi uitkijkpunt, dichtbij de brug, waar je naartoe moest lopen. Ehh waar laten we meneer bakbeest? Ja hoor tussen alle auto's zagen we een plekje achter een andere camper. Beetje steken en inpakeren. Ahh toen we op het uitkijkpunt belandden, wat een toffe plek. Je zag de brug goed, de baai, alcatraz, de skyline en de oceaan. Echt tof hoor. Gwen vond het mooi en Owen begon toch ook te twijfelen of hij toch blij was dat we hier gestopt waren. Wij, Frank en Shirley, vonden het een van de mooiste uitkijkpunten waar we geweest zijn.

Okay nu dan echt door, nog drie uur rijden. Over de golden gate bridge natuurlijk.

Sorry mijn verslag werd even onderbroken door een aantal wasberen en de discussie of we de melkweg wel of niet zien. Een unanieme eindconclusie is er niet, het zou goed kunnen.

Inmiddels is het fris geworden en ga ik deel twee van het verslag in bed verder typen.

Nou over dat rijden heb ik niet veel leuks te vertellen, file nog meer file. Rijden een soort vallei in, landschap verandert in heuvels met gele droge plantjes/gras. Maar jeetje er lijkt geen einde aan te komen. Hier en daar een ranch, maar nu wil ik er toch echt wel zijn. We willen nog zwemmen en het rijden is wel genoeg geweest. Kinderen zitten achterin film te kijken, die heb ik nog niet horen piepen. Op het laatste stuk nog een paar bochten en we rijden de camping op...Gwen spuugt alles onder. Zo over de banken, tafel, spullen die op tafel lagen. Geen zwemmen voor ons. Eenmaal op ons plekje, gelijk begonnen met schoonmaken. Gelukkig hadden we nog oude handdoeken die we gebruikt hebben. Campertje ook weer lekker gedweild.

Owen en Gwen gingen toch maar een poging wagen bij het zwembad, maar na 5 minuten ging het dicht. De temperatuur is hier wel anders dan vanmorgen. Korte broeken aan! Frank ging spaghetti maken en terwijl ik de tafel dek, ziet Owen het eerste hert uit de bosjes komen. Wij staan op een leuke camping, anders dan de andere boscampings. Moeilijk uit te leggen, tussen heuvels met geel/dor gras en wat boompjes. Ons plekje staat naast een mini valleitje/diepe kuil met begroeiing en daar komen steeds de dieren uit, herten, wasberen, konijnen, eekhoorns, we hebben ze allemaal gespot. Bijzonder van deze plek is de aanwezigheid van condors en (kalkoen) gieren. Eh jeetje wat leuk, ik zie 1 gier in de boom. Met fototoestel kon ik inzoomen en zag ik de rode kop. Wat nou eentje, op den duur zat heel die boom vol met ontelbaar veel gieren. Ondertussen cirkelden er nog heel veel in de lucht. Echt leuk om gezien te hebben. We denken ze al eerder gezien te hebben, maar toen herkende ik niet wat voor vogels het waren. Vogels zijn niet mijn specialiteit en ook Frankiepedia moet daarin nog gevuld worden. Al voegt hij nu wel toe, dat hij vandaag een kolibrie gezien heeft. Morgen gaan we voor een condor, ik begreep van de buren dat ik die wel herken omdat ze onwijs groot zijn.

Morgen zouden we de pittigste wandeling van de vakantie gaan doen, qua kilometers en dan met grote hoogteverschillen. We hebben er niet zo'n zin in, met een zwembad en wasberen in onze achtertuin. We gaan nu twee kortere wandelingen maken. Waarvan de tweede door een grot is. Owen wil graag vleermuizen aan zijn dierenlijstje toevoegen. Oh en slangen, maar dat lukt nog niet echt. Over dierenlijstjes gesproken, door de aanwezigheid van de derde beer op de camping (twee weken geleden), ben ik helemaal vergeten te zeggen dat we ook nog een coyote zijn tegengekomen op de weg. Hij stak over. Tot zover de administratie van het dierenlijstje.

Na het eten hebben we nog potje catan proberen te spelen. Duurde lang voordat we gestart waren, want we moesten steeds naar gieren en wasberen kijken. Op den duur was het donker. Met zaklampen als stadionmasten hebben we nog verder gespeeld, maar de kinderen hadden geen zin meer. Voordeel van de reiseditie is, dat je hem kan bewaren. Dus dat doen we nu ook maar.

Ben benieuwd naar morgen.