Dag 17 - Lassen Volcanic NP

Gisteren was niet onze favoriete dag van de vakantie. Maar vandaag gaan we het vulkanische Lassen Volcanic NP verkennen.

De eerste stop is bij Sulphure Works, een klein thermisch gebiedje langs de weg. Wij vonden dit al leuk om te zien, borrelende modderpoelen, gas dat uit de grond komt. Wat grappig is: het is een mooi groen landschap en dan zie je ineens stukje witte, gele en oranje steen. Het stonk naar rotte eieren. Op naar de tweede stop: Bumpass Hell. Een pittige wandeling naar een geothermisch gebied. Onderweg naar de parkeerplaats was het een heel mooi landschap. Je rijdt op een vulkaan met mooie groene begroeiing, bos, beekjes. Bij het begin van de wandeling besloten we eerst te gaan eten. Haha het gebeurt ons niet nog eens dat we weer zonder eten op pad gaan. Het werd steeds donkerder, het begon zelfs te druppelen. We besloten om de lunch maar even op het gemakkie in de camper te eten. Het bleef een beetje druppelen, dus hoppa toch maar naar buiten, we hadden namelijk nog meer te doen vandaag.

Wat een coole en pittige wandeling! Je loopt eerst langs een berg, over kleine paadjes, langs rotsen en als we naar beneden kijken zie je beekjes, bossen, enz. En kijk je omhoog zie je de Lassen peak. Het hoogste punt (vulkaan) van het park. We bleven lopen, de wandeling was best lang, jeetje hoe lang moeten we nog en waar komen we uit? Nog een stukje klimmen, de hoek om en wow wat zie je daar ineens? Er doemt ineens een ander landschap op, witte, oranje gele ondergrond met overal stoompluimen, sputterende modderpoelen en borrelende meertjes. Echt heel apart. We moeten afdalen en stoppen bij ieder puntje. Beneden bij het thermisch gebied ligt een boardwalk. Daar lopen wij natuurlijk ook over. Door de regen waren we hier bijna alleen. Ik denk dat er wat wandelaars zijn afgehaakt bij de druppels, maar inmiddels was het droog. Na de boardwalk nog even aan de andere kant omhoog en, wow, ook weer mooi uitzicht. De kinderen wilden terug naar de camper, maar op de terugweg konden we het toch niet laten om nog wat foto’s te maken. Even een flinke klim omhoog en dan terug naar de camper. We hebben vandaag veel stopjes, dus we rijden steeds maar 10/15 min. Volgende stop was bij Kings creek, daar kon je ook naar een boiling lake. Korte vlakke wandeling, nou eenmaal aangekomen zagen we dat we weer omhoog moesten en daar hadden we geen zin in. Nog even bij een beekje gekeken dat kronkelde door een weide met hoog gras met bloemen en vlinders.

De volgende stop was Summit lake. Zo, wat een mooi meertje, idyllisch. Leuker dan we vantevoren hadden ingeschat. En…je kon ook nog zwemmen in dit meer. Nou dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Gwen sprong gelijk in het meer en Owen ging eerst nog met zijn schepnet in de weer. Er waren namelijk kleine kikkers in het meer. Hij had ze alweer te pakken. Met papa zijn ze nog naar de overkant gezwommen. Ik was niet meegegaan, ik dacht we moeten zo nog door, ben ik weer nat, moet ik me weer omkleden, koud meer. Maar ik zat er zo naar te kijken en begon wel spijt te krijgen. Mama moest ook in het water, dus besloten de kinderen een lied te zingen waarin ze aangaven dat ik er ook in moest komen. Van de kant werd er geapplaudisseerd, ik kon dit niet weigeren. Dus uiteindelijk ben ik er toch ook nog in geweest.

Na dit mooie meer hadden we nog 1 stop in de planning, Devastated Area, gebied waar je de gevolgen van de vulkaanuitbarsting nog goed kon zien. Ik verwachtte een soort zwart, Mordor-achtig landschap. Ehh het was een aangelegd paadje waar wat stenen te zien waren. Hier waren we zo klaar, althans Owen wil alle informatieborden lezen en bekijken die in de parken aanwezig zijn. En Frank moet dit echt met hem doen, want begrippen zoals welke minerallen er precies uit de grond komen, gaat mijn Engels ook te ver.

Toen op naar de laatste stop, de camping aan Manzanita Lake. We hadden weer een mooi plekje aan de buitenrand van de camping, zo in het bos. Frank en ik hebben 17 keer geprobeerd om de camper recht te parkeren, maar het pad werd niet rechter [e-1f609]. We hebben ons best gedaan, hopelijk hebben we er niet teveel last van. Gwen zat dit tafereel te aanschouwen en besloot zelf om maar alvast de campingstoeltjes bij de firepit te zetten en de tafel te dekken. We hadden een eenvoudige maaltijd (was ook al later),hotdogs en restje chilli con carne (mmmhh lekker hoor). Met het gesprokkelde hout (aangevuld met logs) is er een goed kampvuur gemaakt. Frank heeft nieuwe marshmallow stokken gemaakt en daar is ook goed gebruik van gemaakt. Tijd om te gaan slapen. Morgenochtend nog een bezoekje aan het meer voordat we naar San Francisco vertrekken.