Hiken tijdens Elk Fest
Blijf op de hoogte en volg Shirley
30 September 2012 | Verenigde Staten, Estes Park
Zaterdag 29 september. Uw vaste reporter heeft voor het eerst sinds ons vertrek uit Nederland welverdiend haar boek open geslagen. Daarom zult u, lieve lezer, het moeten doen met het geraaskal van de inval-scribent. En voor de goede orde, dat is niet Gwen.
Vandaag is een grote dag in Estes Park. De hele gemeenschap is in rep en roer vanwege Elk Fest: een jaarlijks terugkerend festijn ter meerdere eer en glorie van het Wapiti-hert. Met seminars over het Wapiti-hert, wedstrijden wie het best de lokroep van een bronstig Wapiti-hert na kan doen, mensen die juwelen maken van delen van Wapiti-herten, muziek van de Elk Tones en nog meer moois. Lees zelf maar na: http://www.estesparkcvb.com/events.cfm?mode=cat_overview&listing_cat_id=1444.
Elk Fest trekt dus gewoon 75.000 bezoekers uit de hele VS. Maar ons vreemd genoeg dan weer niet. Wij hadden wel iets beters te doen. Hiken, om precies te zijn. Of wandelen, in gewoon Nederlands.
Onze tocht begon bij het schitterende bergmeer Bear Lake. Het hoogst gelegen met een verharde weg te bereiken bergmeer van de Verenigde Staten. Weten jullie dat ook weer. Bear Lake ziet eruit alsof de natuur een schilderij van Bob Ross heeft nagemaakt. Volmaakt helder water, dennenboompjes eromheen, hoge bergen met wit besneeuwde toppen erachter. Een prima plekje om een appeltje te eten.
Met Gwen in de ruggedrager zijn we door de bossen van Bear Lake naar het veel mooier klinkende, maar iets minder mooi ogende Bierstadt Lake gewandeld. Aan de oevers van Bierstadt Lake hebben we gepicknickt. Non-alcoholisch. De stijle afdaling van Bierstadt Lake naar het dal daaronder liep over de flanken van een berg. Het uitzicht op het dal was adembenemend. Jullie zullen we me wat dat betreft op mijn woord moeten geloven, want de batterij van het fototoestel blies precies zijn laatste adem uit, toen we de eerste stap op die flank zetten.
Na deze wandeling hadden we, en dan vooral Gwen, nog fut voor een tweede wandeling. Ons strawberry-blonde berggeitje liep zelf ruim anderhalve kilometer omhoog naar een mooie waterval. Trots vertelde ze op de terugweg dat ze een bikkel was. En gelijk heeft ze.
Terug in ons basiskamp verorberden we twee pizza's van Domino's en besloten we dat het een mooie dag was geweest. Morgen rijden we verder noordwaarts naar gebieden waar het spinnenwiel en vervoer per huifkar nog gemeengoed zijn. Het zou dus zomaar kunnen dat jullie een tijdje verstoken blijven van onze proza. Adios en tot later!
Vandaag is een grote dag in Estes Park. De hele gemeenschap is in rep en roer vanwege Elk Fest: een jaarlijks terugkerend festijn ter meerdere eer en glorie van het Wapiti-hert. Met seminars over het Wapiti-hert, wedstrijden wie het best de lokroep van een bronstig Wapiti-hert na kan doen, mensen die juwelen maken van delen van Wapiti-herten, muziek van de Elk Tones en nog meer moois. Lees zelf maar na: http://www.estesparkcvb.com/events.cfm?mode=cat_overview&listing_cat_id=1444.
Elk Fest trekt dus gewoon 75.000 bezoekers uit de hele VS. Maar ons vreemd genoeg dan weer niet. Wij hadden wel iets beters te doen. Hiken, om precies te zijn. Of wandelen, in gewoon Nederlands.
Onze tocht begon bij het schitterende bergmeer Bear Lake. Het hoogst gelegen met een verharde weg te bereiken bergmeer van de Verenigde Staten. Weten jullie dat ook weer. Bear Lake ziet eruit alsof de natuur een schilderij van Bob Ross heeft nagemaakt. Volmaakt helder water, dennenboompjes eromheen, hoge bergen met wit besneeuwde toppen erachter. Een prima plekje om een appeltje te eten.
Met Gwen in de ruggedrager zijn we door de bossen van Bear Lake naar het veel mooier klinkende, maar iets minder mooi ogende Bierstadt Lake gewandeld. Aan de oevers van Bierstadt Lake hebben we gepicknickt. Non-alcoholisch. De stijle afdaling van Bierstadt Lake naar het dal daaronder liep over de flanken van een berg. Het uitzicht op het dal was adembenemend. Jullie zullen we me wat dat betreft op mijn woord moeten geloven, want de batterij van het fototoestel blies precies zijn laatste adem uit, toen we de eerste stap op die flank zetten.
Na deze wandeling hadden we, en dan vooral Gwen, nog fut voor een tweede wandeling. Ons strawberry-blonde berggeitje liep zelf ruim anderhalve kilometer omhoog naar een mooie waterval. Trots vertelde ze op de terugweg dat ze een bikkel was. En gelijk heeft ze.
Terug in ons basiskamp verorberden we twee pizza's van Domino's en besloten we dat het een mooie dag was geweest. Morgen rijden we verder noordwaarts naar gebieden waar het spinnenwiel en vervoer per huifkar nog gemeengoed zijn. Het zou dus zomaar kunnen dat jullie een tijdje verstoken blijven van onze proza. Adios en tot later!
-
30 September 2012 - 09:17
Gerard En Ludi:
Hallo Frank Shirley en Gwen,
Dat worden weer veel foto.s. Klinkt allemaal erg goed.
In Holland schijnt nu de zon en het wordt een mooie zondag.
We gaan even lekker naar de camping.
Feijenoord en Sparta gewonnen het kan niet op.
Veel plezier.
Hartelijke groeten
-
30 September 2012 - 09:35
Bonnie:
Gwen is ook een bikkellll !!!!
Het valt mij tegen van je Frank , daar je niet met de Elk-lokroep-wedstrijd heb meegedaan ! Je had vast gewonnen (een jaar lang Elkbiefstuk op zondag?)Gemiste kans !
Dit berichtje doet mij denken aan onze Bob Ross avond. Wat is ermee gebeurd ?!?!?!
Groeten van ABBC -
30 September 2012 - 10:59
Hanni:
Zo te lezen heeft die bikkel het wel naar haar zin erg leuk en heel fijn.
Ik ben weer benieuwd naar de foto,s
Met de katten gaat het heel erg goed hoor.
Groetjes en wachtend op het volgende bericht
Klaas en Hanni -
30 September 2012 - 11:32
Simone:
Dan hebben jullie een flink stuk gelopen alles bij elkaar! De afstanden zijn niet ver maar door de hoogte wel pittig!
Lekker ook tijd nemen voor een boek. En we kijken weer uit naar het volgende bericht!
Groetjes,
Simone -
30 September 2012 - 12:58
Klaas:
Even voor Shirley. Gisteren Feijenoord-NEC bezocht. 1-0 Pelle, 2-0 Pelle, 3-0 Immers(pen),
3-1 ?,4-1 Immers,5-1 Immers. Volgens de trouwe supporters wereldaankopen maar dat wacht ik liever even af. Triest was de wissel van Sno die weer naar zijn hart greep/voelde. Nu Groningen uit.
Wat een leuk festival met die herten.Zouden we in Nederland ook moeten doen met koeien.Onder Groningen ligt een klein dorpje Haren, lijkt mij uitermate geschikt voor het koeienfestival
KLAAS -
01 Oktober 2012 - 07:19
Bonnie:
*Bahoeoeroeoeooeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoe*
And the first price goes to ...... BONNIE ! -
01 Oktober 2012 - 07:23
Bonnie:
Beter posten jullie elke dag een berichtje want uit verveling organiseert Klaas een project-x-feestje en doe ik mee aan de elk-lokroep-wedstrijd, kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn !!! :D -
01 Oktober 2012 - 22:11
Anja En Grote Neef Jesse:
Zondag aan Jesse verteld dat Fijenoord de Wedstrijd had gewonnen. Daar was Jesse blij mee. Voetballer zou hij niet worden. Maar wel kent hij alle 12 Provincie van de NL. En blijft elke dag
bouwen met zijn Lego. Toch maar eens met he naar de kaart van Amerika kijken in een atlas boek.
Groetjes van; zus en grote neef.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
