Dag 6 - Kings Canyon

Handig zo’n Amerika simkaartje, dan kunnen we overal op internet en zijn we niet afhankelijk van Wifi. Haha nou wij zitten zover in de natuur dat we geen netwerkverbinding hebben. Dus de verslagen zullen wat onregelmatig geplaatst worden. Daarbij komt ook dat we nog best moe zijn en we een druk programma hebben. Dus de verslagen lopen wat achter.

Op 17 juli vertrokken van onze Sequoiacamping naar Kings Canyon. Kings Canyon is een grote canyon waar de South Fork rivier zich een weg doorheen heeft gebaand. In onze goed uitgedachte route hadden we de wegwerkzaamheden van Sequoia NP niet meegerekend. Haha we hebben echt lang staan wachten voor een meneer met een stopbord. Maar goed, uiteindelijk waren we dan ook echt op pad. Voordat we de bovenkant van de Canyon bereikte hadden de kinderen al wat hertjes gespot. Jeetje boven aan de Canyon was het wel mooi, maar hoog en we zagen allemaal kronkelweggetjes naar beneden, langs de rotsen. Het was wel mooi, maar Gwen sliep, Frank zat achterin en werd echt beroerd van het rijden, Owen werd ook een beetje naar en ik vond het rijden echt pittig. Continue op de remtrappen. Maar goed uiteindelijk bereikte we onze eerste stop de grizzly falls. Een waterval, beneden in de vallei, aan de kant van de weg. Grappig ding. Om alle magen weer rustig te krijgen heeft mama eitjes gebakken. Met goed gevulde magen gingen we op weg naar de tweede stop, de Zumwalt Meadow. Een mooie wandeling langs een meadow, over rotsen. Je loopt in een canyon, dus als je omhoog kijkt, zie je de bergen/ rotsformaties. Het was erg mooi, ik probeerde een zeurende Gwen maar even te negeren….Op den duur werd het wat donkerder en hoorde we het rommelen. Eh dat is toch geen onweer? Het is al dagen prachtig weer. Nou maakt niet uit, het rondje is bijna klaar. En jawel het begon heel hard te regenen en donderen. Aan het eindje van het rondje bleek het rondje geen rondje meer te zijn….Oeps en nu? De planken van een boardwalk waren eruit gehaald. We konden ook niets illegaals doen…dus in de stromende regen en donder heel de route terug over de rotsen. Owen vond het spannend, die vond dat onweer helemaal niks. Daar ging ons plan om aan het einde van de canyon te gaan zwemmen….of toch niet? Eer dat we bij de parkeerplaats waren, werd het droog en klaarde het zelfs op. Blauwe lucht alsof er niks aan de hand was . Op de vraag of de kinderen nog wilden zwemmen, kwam een volmondig ja. Was 5 min verder dus okay. Wat een prachtige plek, kan je moeilijk beschrijven, hoge canyon om ons heen, bergriviertje, met stenen, kiezels, stroomversnellingen en rotsen waar je vanaf kan springen. Echt supermooi. Ik had al wel gelezen dat het water niet warm was, koud zeg maar. Ik kan u vertellen dat deze informatie juist was, het water was echt ijskoud! Gwen ging er in, zelfs koppie onder. Owen is tot zijn middel gekomen en is heerlijk met zijn visnet in de weer geweest. Frank en ik liepen ook stoer richting het water, echter toen onze voeten het water raakten weigerden de rest van ons lijf verder te gaan. Dat vond Gwen niet leuk, die wilde zwemmen met ons. Eh nou Gwen, ander keertje weer. Wij hebben naar de kinderen gekeken en naar Gwen geluisterd die pannenkoeken, pizza of Mac wilde eten. Ze bleef erover doorzeuren, het zwempartijtje eindigden minder idyllisch dan dat het begonnen was.

We kwamen laat aan op de camping, te laat naar ons zin, maar door het oponthoud in de ochtend en de bijkom lunch is het later geworden allemaal. Dus we hebben wat snels gegeten, Frank heeft dit bereid en ik heb snel het kampvuur aangestoken, want je weet maar nooit wanneer dat weer kan. We hadden de toetjes en marshmallows net gepakt, toen we mensen hoorden roepen EEN BEER tussen de gele en witte tent. Ik stond op en keek….eh juist gewoon op de camping tussen de tenten tegenover ons. Dat is op een natuurcamping geen 2 meter hoor, maar toch vrij dichtbij 5/10 meter. Ik zei tegen de rest kom we lopen rustig richting de camper, want als hij te dichtbij komt dan kunnen we naar binnen. Gwen vond het te spannend en wilde de deur dicht doen, Owen en ik stonden rustig voor de deur te kijken. Frank redde het eten. De beer nam gelukkig niet de route langs onze rv, maar een blokje om. Wat leuk was om te zien, iedereen ging op pannen en potten slaan om herrie te maken en de beer weg te jagen. Er zijn natuurlijk ook mensen die alleen met hun tentje (en potten :wink:) op stap zijn. We hebben hem best lang kunnen bekijken. Het was een bruine beer, we hoorden dat de grizzly beren niet meer voorkwamen in Amerika. Daarvoor moeten we bij de Brussaardjes en Simone zijn. Na dit avontuur moesten de marshmallows er nog aan geloven, nou dat was op zich ook spannend als je weet dat er toch beren in de buurt zijn die het niet schuwen om op de camping te komen. Gelukkig is bruintje beer weggebleven en konden we rustig gaan slapen. In de nacht ging er nog wel een autoalarm af en hoorden we slaan op potten. Dus het vermoeden is…dat mensen niet perse een eitje wilden gaan bakken. Morgenochtend gaan we nog even het park is en dan een lange rit maken naar de voet van het yosemity NP.