Dag 12 – Van Yosemite Valley naar Lake Tahoe

Met uitzicht op de Yosemite Valley at ik mijn omeletje met ham en kaas. Kopje koffie erbij. Dat was helemaal niet zo’n slecht idee om de eerste stop op een lange rijdag te combineren met het ontbijt.

Deze dag vertrokken we uit Yosemite Valley en zouden we via de Tioga Road en Route 395 naar Lake Tahoe rijden. In totaal vier en een half uur achter het stuur. Om dat dragelijk te maken hadden we een aantal stops ingebouwd. De eerste was bij Valley View. Een uitkijkput dat ons een laatste blik op de prachtige Yosemite Valley gunde.

Vanuit de vallei klom de weg de bergen in. De Tioga Road is de (lange) weg naar de oostelijke uitgang van het nationale park. De weg klimt langzaam maar zeker naar een pas van ruim boven de 3000 meter. Voordat we die pas bereikten waren er een aantal stops. Te beginnen met Olmsted Point. Een uitkijkpunt hoog in de bergen met zicht op nog meer bergen. En dalen. En bergen. En dalen. Erg mooi en indrukwekkend.

De volgende stop was Tenaya Lake. Een bergmeer met een paar leuke strandjes. Met een beetje gepiel wisten we de camper te parkeren. We kleedden ons om en namen een frisse duik in het frisse water van het frisse bergmeer. Shirley hield het bij een paar natte enkels, maar de rest ging kopje onder.

Verfrist ging de tocht verder naar Tuolemne Meadows. Een gebied met hoog gelegen weiden, waar we een wandelingetje wilden maken. Maar voor we dat deden, haalde Owen eerst zijn tweede Junior Ranger Badge op. In de meeste nationale parken kunnen kinderen een badge verdienen door een wandeling te maken, in een boekje een aantal puzzels en opdrachten uit te voeren en daarna aan een ranger plechtig te beloven netjes op de paden te blijven en lief te zijn voor de dieren. Owen slaagde glansrijk en spelde de badge van Yosemite naast die van Sequoia en Kings Canyon op zijn shirt.

Met onze dubbel gedecoreerde Junior Ranger maakten we de korte wandeling door de mooie weiden naar een bron waar water uit de grond borrelt. Ook mooi.

Door naar de pas en de afdaling het park uit. We passeerden Lee Vining, het dorpje waar we ruim zeven jaar geleden te horen kregen dat het zo slecht met Klaas (Shirley’s vader) ging dat we onze reis af moesten breken. In alle snelheid was dit toch een bijzonder moment.

Vanaf Lee Vining trokken we noordwaarts over de Route 395. Lege landschappen met heuvels, soms een meer, wat koeien of een gehucht. We passeerden de grens van Californië met Nevada. Bij het eerste stadje van enige betekenis stopten we bij een authentiek Nevadese Walmart om de voorraden aan te vullen. We hebben nu weer zes soorten koek aan boord.

Het laatste half uur ging over een steile berg en nadat ook die geslecht was kwam even voor achten onze camping in zicht. De camping is vrij druk, maar heeft veel faciliteiten (voor het eerst na vier dagen Wifi!) en ligt – en daar gaat het om – op een minuutje lopen van een prachtig strand aan het grote bergmeer Lake Tahoe. Daar moesten we morgen maar eens een duik innemen. Dat zat er deze avond niet meer in. We waren allemaal een beetje gaar. Er werd wat te eten gemaakt, de Wifi werd benut en onder de klanken van onze buren die onder begeleiding van djembé’s en bongo’s hard en vals ‘Bye bye, miss American Pie’ zongen, vielen we voldaan in slaap.