Penang

Zaterdag 4 augustus

Koffers ingepakt, vandaag vliegen naar het eiland Penang.
Uiteraard moesten we nog wel eerst een afscheidsduik en afscheidssnorkel nemen. Maar niet voordat we de ochtendwandeling van het resort hadden gedaan. Het was niet spectaculair, alleen zijn we wel wat interessante weetjes wijzer over palmbladeren, de betelnoot, waarom je geen apen moet voeren en de vorm van bladeren in het regenwoud. De kinderen stonden er een beetje verveeld bij te kijken. Haha het uitzicht over de baai was prachtig.

Om twaalf uur stond de taxi paraat en moesten we afscheid nemen van ons mooie resort. De Vliegreis was echt heel kort, opstijgen en dalen.
In Penang moesten we eerst heel lang wachten op de bagage en vervolgens nog driekwartier eer we de auto hadden. Alles gaat hier op het gemakkie. Het is hier ook niet even snel eten halen.

Hehe auto ingepakt. Nu op pad. Overal files, drukte en chaos. Het duurde ook lang eer dat we in ons hotel in George Town waren. De kinderen zijn maar gaan slapen op de achterbank.

In de avond gingen we de straat op om te eten. Hahah wat een taferelen, allemaal etenstentjes, op de straat dan he waar autos, bussen en brommers rijden. Daar moet je dan ook nog tussendoor lopen. Uiteindelijk tentje gevonden waar we wat meer op de stoep zaten. Een syrisch kebab tentje. Heerlijk gegeten. Was ook gezellig.

Toen we in bed lagen, kregen we een whats app belletje uit Frankrijk. Bonnie, Bas, Aimy en Caitlin belden. Was leuk. De verbindingen waren goed.

Toen lekker slapen....

Zondag 5 augustus

....en toen weer wakker worden.

Vandaag hebben we George Town verkend. George Town is de één-na-grootste stad van Maleisië. Er wonen meer dan 700.000 mensen. En die komen zo'n beetje overal uit Azië vandaan. Het oude centrum is een smeltkroes van culturen en staat zo goed als helemaal op de Unesco werelderfgoedlijst. Het staat barstensvol met tempels, moskeeën en andere oude gebouwen. Omdat dat nog niet genoeg was, is de stad op veel plekken verfraaid met 'street-art': muurschilderingen en sculpturen die bijna onopgemerkt opgaan in het drukke leven van de stad.

Na een voedzaam en smakelijk ontbijt liepen we vanaf ons hotel naar de eerste stop: de grootste moskee van de stad. Een mooi gebouw met een leuke minaret. Stop 2 was een Chinese tempel compleet met lampionnen en wierook. Door oude straatjes met geinige winkeltjes (de oogst was drie waaiers en drie sleutelhangers) kwamen we bij stop 3, de Khoo Kongsi. De schitterende privé-tempel van de familie Khoo (de boswachter). De Khootjes houden wel van wat pracht en praal. Veel goud, mooi houtsnijwerk en de nodige beelden en altaren.

Stop 4 was de Chew Jeti. Een straat op een houten pier boven de zee. George Town heeft een stuk of zes van deze clan jeti's die elk door een eigen clan (familie). De Chews kennen een eeuwenoude traditie in het verkopen van allerlei souvenirmeuk, maar desondanks was het bezoekje aan hun pier boeiend. Voor de tempel op de kop van de pier rustten we wat uit in de verkoelende zeewind.

Dat was wel even nodig, want warm was het vandaag zeker. Weliswaar geen Nederlandse taferelen (komt de kameel inmiddels in Nederland al in het wild voor?), maar een graad of 32 en een hoge vochtigheid maakten wandelen in George Town tot een pittige onderneming. Bij de tweede poging vonden we een fijn gekoeld etablissement om te lunchen en even bij te komen. Dat was fijn.

Bijgetankt en afgekoeld vervolgden we onze tocht. Naar stop 5: een hindoe tempel: een mooi versierd gebouw dat helaas gesloten was. Door naar stop 6. Voor de verandering een Chinese tempel. Bij de tempel was een Chinese opera aan de gang. Niet helemaal mijn muzieksmaak, zeker niet op volume 183. Ondertussen werd er flink wierook gebrand en gebeden. Is de stad George Town al chaotisch, deze tempel was daar de overtreffende trap van.

De volgende stop was al niet veel rustiger: Little India. Hindipop en Bollywood-muziek schalden over straat, terwijl de verkopers in de winkels gewaden en sieraden aanprezen en de geur van Indiase kruiden in je neus kroop. Mooi om daar middenin te staan.

Via de Britse wijk met koloniale gebouwen liepen we langs een oud fort naar de promenade langs de zee. Hier werd weer eens duidelijk dat Gwen en Owen de werkelijke sterren van de familie zijn. Meer dan eens - soms heimelijk, soms na een vriendelijk verzoek - wilden voorbijgangers de kinderen aanraken of met ze op de foto. Een blond jongetje en een een roodharig meisje zijn zelfs in een grote stad als George Town geen alledaagse kost.

Van de zee liepen we terug naar ons hotel. Wat beduusd van de hitte en de hectiek ploften we neer op ons bed. Wat een enorme bak aan ervaringen en indrukken was er in één dag op ons af gekomen. Eigenlijk moeten we nog bevatten hoe bijzonder het is wat we vandaag hebben gezien. Het contrast met de idyllische baai waar we twee dagen geleden aan vertoefden is enorm.

Het liep inmiddels tegen zessen en dat betekende dat we onze bon voor een gratis drankje op het dakterras van ons hotel konden verzilveren! Het dakterras biedt naast gratis drank ook gratis schepijs en een jacuzzi. Het voorstel om in de jacuzzi wat bij te komen werd door Gwen en Owen enthousiast omarmd. Niet veel later zaten we met een welverdiende ijsthee te bubbelen met uitzicht over George Town.

In en rond de jacuzzi raakten we aan de praat met andere Nederlanders met als hoogtepunt een watergevecht tussen, in de linkerhoek, Gwen en Owen en, in de rechterhoek, twee meiden uit Brabant. Het was al donker toen we dicht bij ons hotel een restaurantje opzochten om wat te eten. Bij Owen was de pijp leeg, waardoor we het bij een kort bezoekje hielden. Inmiddels slaapt iedereen en dat goede voorbeeld ga ik volgen: welterusten.