Arches deel 2 - delicate arch
Blijf op de hoogte en volg Shirley
24 Oktober 2012 | Verenigde Staten, Denver
Maandag 22 oktober:
'Wow' en 'zo' waren de eerste woorden die wij gebruikten nadat we de delicate arch voor het eerst zagen. Wat een onwijs mooi ding is dat.
We begonnen aan de wandeling. Dat was al een ervaring op zich. De wandeling is 4,8 km (heen en terug), over rotsen naar boven. In het begin denk je ' oh yeh waar beginnen we aan '. Je kijkt voor je en ziet een enorme grote steile rots waar je overheen moet. Was wel heel mooi om naar boven te lopen. Eenmaal boven denk je dat je er bent....maar nee hoor, dit was de helft pas. De rest van de route gaat ook omhoog door rotsformaties heen. Totdat je bij een richel komt en daar ook nog even over moet. Route was heel mooi, maar toen we het hoekje omkwamen en de boog met haar achtergrond zagen, was dat echt heel mooi en bijzonder.
Het waaide enorm, was best spannend en spectaculair om daar boven bij de arch te lopen. Hij stond bij de afgrond. Ik kan moeilijk uitleggen hoe het er daar uitzag. We hebben een hoekje gevonden waar Gwen heel even uit de rugzak mocht. Ze kon 1 meter lopen, de rest kon echt niet. We hebben in dat hoekje geluncht.
Toen de terugtocht aanvaardt. Hihi het grappig was, dat er meer mensen bewonderenswaardig reageerde toen ze het hoekje van de richel omkwamen. Holy shit en dat soort termen kwamen er voorbij.
Tijdens de terugtocht begon je toch wel te voelen dat we een pittige wandeling hebben gemaakt. Maar dat is het waard geweest. We hadden dit bewust bewaard als laatste wandeling,bezienswaardigheid...of hoe je het ook wil noemen.
De camper in en de terugreis richting Denver is begonnen! We zitten nu op een camping zo'n 2,5 uur verderop. In een State park aan de Colorado rivier en...dat klinkt minder romantisch....aan de highway.
We zijn zojuist begonnen aan het inpakken van de koffers en het opruimen van de camper, bah minder leuk klusje. Nu heb ik even pauze want we hebben Gwen op bed gelegd. Dan gaan alle lichten uit totdat ze slaapt. Frank gaat dan meestal naast haar liggen. Nu is ze al meer dan een half uur aan het keten. Het lijkt alsof frank in slaap is gevallen, hij wel....Gwen hoor ik nog.
Ik hoop niet dat ze teveel last heeft van die rijksweg, want het is toch wel een herrie...plus die wind. De camper wiebelt gewoon heen en weer.
Later!
'Wow' en 'zo' waren de eerste woorden die wij gebruikten nadat we de delicate arch voor het eerst zagen. Wat een onwijs mooi ding is dat.
We begonnen aan de wandeling. Dat was al een ervaring op zich. De wandeling is 4,8 km (heen en terug), over rotsen naar boven. In het begin denk je ' oh yeh waar beginnen we aan '. Je kijkt voor je en ziet een enorme grote steile rots waar je overheen moet. Was wel heel mooi om naar boven te lopen. Eenmaal boven denk je dat je er bent....maar nee hoor, dit was de helft pas. De rest van de route gaat ook omhoog door rotsformaties heen. Totdat je bij een richel komt en daar ook nog even over moet. Route was heel mooi, maar toen we het hoekje omkwamen en de boog met haar achtergrond zagen, was dat echt heel mooi en bijzonder.
Het waaide enorm, was best spannend en spectaculair om daar boven bij de arch te lopen. Hij stond bij de afgrond. Ik kan moeilijk uitleggen hoe het er daar uitzag. We hebben een hoekje gevonden waar Gwen heel even uit de rugzak mocht. Ze kon 1 meter lopen, de rest kon echt niet. We hebben in dat hoekje geluncht.
Toen de terugtocht aanvaardt. Hihi het grappig was, dat er meer mensen bewonderenswaardig reageerde toen ze het hoekje van de richel omkwamen. Holy shit en dat soort termen kwamen er voorbij.
Tijdens de terugtocht begon je toch wel te voelen dat we een pittige wandeling hebben gemaakt. Maar dat is het waard geweest. We hadden dit bewust bewaard als laatste wandeling,bezienswaardigheid...of hoe je het ook wil noemen.
De camper in en de terugreis richting Denver is begonnen! We zitten nu op een camping zo'n 2,5 uur verderop. In een State park aan de Colorado rivier en...dat klinkt minder romantisch....aan de highway.
We zijn zojuist begonnen aan het inpakken van de koffers en het opruimen van de camper, bah minder leuk klusje. Nu heb ik even pauze want we hebben Gwen op bed gelegd. Dan gaan alle lichten uit totdat ze slaapt. Frank gaat dan meestal naast haar liggen. Nu is ze al meer dan een half uur aan het keten. Het lijkt alsof frank in slaap is gevallen, hij wel....Gwen hoor ik nog.
Ik hoop niet dat ze teveel last heeft van die rijksweg, want het is toch wel een herrie...plus die wind. De camper wiebelt gewoon heen en weer.
Later!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
