Vrijdag 14 juli - de oma Hanni-waterval

De Wapta waterval ligt aan de westelijke grens van Yoho National Park. Om verkeerstechnische redenen staat de afrit naar de Wapta waterval alleen aangegeven voor verkeer dat in oostelijke richting reist. Wij reden gisteren westwaarts door het Yoho National Park en misten derhalve de afslag naar de Wapta waterval. Wat buitengewoon jammer was, omdat wij graag de Wapta waterval wilden bezoeken.

De Wapta waterval is 150 meter breed en 30 meter hoog. Dat klinkt groot, maar hoe groot is dat precies? Als wij aannemen dat de gemiddelde flatwoning in Nederland tien meter breed is en drie meter hoog, dan is de Wapta waterval even groot als een flatgebouw van 14 woningen plus een liftschacht breed en negen etages plus de begane grond hoog. Dit is groter dan de flat waar opa Gerard en oma Ludi wonen en zelfs breder dan de flat waar oma Hanni woont, al is die flat dan wel weer hoger dan de Wapta waterval. Misschien niet helemaal wetenschappelijk correct, maar wel beeldend voor de omvang van de omvang van Wapta waterval, is de Wapta waterval door ons dan ook omgedoopt in de oma Hanni-waterval.

Goed en fijn allemaal, maar waren we gisteren niet de afslag naar de Wapta waterval voorbij gereden? De afslag naar de Wapta waterval - in de volksmond ook wel de oma Hanni-waterval genoemd - stond immers allen aangegeven voor verkeer in oostelijke richting. Jawel, maar vandaag zijn we terug gereden naar de Wapta waterval. In oostelijke richting, dus mooi dat we de afslag deze keer niet misten!

En inderdaad, de Wapta waterval is verdomd groot. Zo groot als een flatgebouw, zelfs. En in tegenstelling tot een flatgebouw ook erg mooi. Nu zou het ook helpen als een flatgebouw aan een kolkende rivier in een dicht naaldwoud tussen twee steile bergen met besneeuwde toppen zou liggen, maar dat doen flatgebouwen doorgaans niet. In ieder geval niet in Woerden of Hoogvliet. Het zou bovendien niet praktisch zijn als een flatgebouw alleen te bereiken is na een rit over een onverharde weg en vervolgens een hike van 2,4 kilometer over geaccidenteerd terrein. Te meer daar flatgebouwen met hun gelijkvloerse woningen een geliefde woonomgeving zijn voor senioren, die significant vaker dan jongeren beperkingen in hun mobiliteit ondervinden.

Na de imposante Wapta waterval trokken we verder. In westelijke richting. Dwars door twee nationale parken: Glacier en Revelstoke. Onderweg maakten we drie stops. Elk bij korte wandelingen, elk over een boardwalk (plankier voor de Nederlandstaligen onder ons), twee door regenwouden met enorme ceders, één door een moeras met een bepaalde stinkende plant. De wandelingen door de regenwouden waren erg fraai; de dichte bebossing, hoge bomen en met varens bedekte bodem gaven het bos een magisch sfeertje.

De wandeling door het moeras viel tegen en de plant stonk niet. Wat allemaal enigszins gecompenseerd werd door een bordje bij het begin van de boardwalk met de mededeling dat er recent een beer bij het pad was waar genomen. Iemand had er met pen bijgeschreven dat hij deze ochtend om 9 uur 22 had gezien dat de beer had zitten poepen. Als die plant niet stinkt, doe ik het wel, moet de beer hebben gedacht.

Inmiddels hebben wij ons basiskamp ingericht op de Revelstoke camping, waar het zwembadwater fris is, de Spaanse omelet wat was aangebrand en het éénlaags wc-papier (want anders verstopt ie) een eurootjes of zes en een half voor vier rollen kost. Morgen gaan we verder. In westelijke richting. Later!

Voorts ben ik van mening dat de mug moet worden uitgeroeid.