Kopje thee in de Cameron Highlands

Woensdag 8 augustus

Jeetje wat hebben we mooie theeplantages gezien!
De ochtend begon vroeg, Owen heeft totaal geen last van een jetlag want elke dag is hij half acht wakker, of zoals vanmorgen 6 uur.
We zijn dus niet te laat gaan ontbijten en om half tien vertrokken we.

Shirley voor het eerst achter het linkse stuur. Even wennen en de ruitenwisser aanzetten als je afslaat...maar voor de rest ging het aardig goed.

De eerst stop zou het mossy forest worden. Niet ver maar 6 km vanaf ons weg. We reden een stukje de berg op en wauw achter de berg kwamen de prachtige theeplantages tevoorschijn. Eh wat iets minder prachtig was, je kon op deze weg moeilijk tot niet elkaar passeren. Dus toen er een tegenligger kwam en ik weinig kanten op kon, begon ik aardig te zweten. De lokale jeep tour hielp mij een stukje achteruit rijden zodat de andere auto mij toch met ingeklapte spiegels net kon passeren. Eh okay, spannend.

Er kwam t-splitsing, rechtsaf de weg naar de boh theeplantage en linksaf de weg naar het mossige woud. Nou hoppa, toch maar links proberen. Mijn god, de weg werd alleen maar erger, gaten in de weg, diepe afvoeren waar je ook niet in kon staan als er tegenligger kwam. De spannendste weg die weg ooit gereden hebben. Keren konden we ook niet, dus hobbelden en stuiterden we de berg op. Bezweet en opgelucht kwamen we boven.

Daar was het gelukkig droog, maar het was wel mistig. We zaten weer in een wolk. Was niet storend, gaf wel leuk effect. Er was een pad met heel veel steile trappen op en af. Ik kon er niet lekker wandelen. Het bos was grappig, leuk om te zien. Boomtakken met mos en varens eraanen af en toe bamboe ertussendoor. Sinds we hier zijn realiseren we ons nog meer hoe mooi en bijzonder de reis vorig jaar in Canada was. Daar hadden we ook dit soort bebossing, maar toch vele malen mooier en indrukwekkender. Gwen vatte het goed samen, het was wel leuk, maar ik had er meer van verwacht. We zijn een beetje verwend na al dat reizen.

En nu...terug naar beneden over die geweldige weg. Het is goed gegaan.

We gingen op weg naar de boh theeplantages. Je ziet hele mooie theevelden, een restaurantje waar je thee kan drinken en een minifabriek waar je kan zien hoe ze de theebladeren verwerken.

We stopten bij een uitkijkpunt. Heel mooi vonden we dit. Frank zei ook terecht, dat komt ook omdat we dit nog nooit eerder hebben gezien.
Kinderen vonden het ook erg leuk. Toen geluncht met chicken pie en allerlei soorten cheesecake ( heel veel weight watchers punten denken wij) en uiteraard met kopje thee.

Nadat we nog even in fabriek gekeken hadden, zijn we nog even verstoppertje gaan spelen bij het eerder uitkijkpunt. Het weer was boven verwachting. Heel de dag droog gebleven, graadje of 23. Er was Soms zelfs een licht zonnetje te zien.

We hebben nog kunnen stoppen bij een ander uitkijkpunt, wat ook weer heel mooi was.

Nadat we dit mooie gebied uit waren besloten we nog een korte wandeling naar een waterval te maken. De wandeling was grappig, maar ook niet wauw. Het eindpunt was een waterval, maar de hele plastic soep die daar in de omgeving lag verpestte het plaatje een beetje. Is toch een beetje jammer

Terug naar het hotel, waar Frank en ik op ons balkonnetje een kop thee hebben gedronken met een prachtig uitzicht op de heuvels van de Cameron Highlands. De kinderen waren op hun kamer met hun digitale vriendjes.
Ze hebben papa nog zo gek gekregen om naar het zwembad te gaan. Terwijl Shirley aan het lezen was, heeft Gwen radslagen vanaf de kant in het water gemaakt en Owen salto's. Eh zonder bandjes he, want met bandjes kan je geen goed bommetje maken aldus de heer O. Rost.

Vandaag was het feest, we hebben met de goede roomservice ons maaltje in de hotelkamer eh sorry suite opgegeten. Zo nog potje mens erger je niet en dan weer oogjes toe....