Van de red rocks naar het bos
Blijf op de hoogte en volg Shirley
06 Mei 2015 | Verenigde Staten, Sedona
Druppel druppel hoorden we op het dak van de camper. Zo begon de ochtend. Gelijk weersvoorspelling bekeken, ja hoor heel de dag druppels en onweer.
Jammer want wij wilde nog naar de red rocks en daar een wandeling doen.
Nadat de camper en wij startklaar waren, begon het een beetje op te klaren. We besloten om naar wat uitkijkpunten te gaan en daar te bekijken of we een wandeling zouden gaan doen.
De rode grote rotsen zijn heel mooi om te zien (Ik zal foto bijvoegen).
Bij het eerste uitkijkpunt was het nog droog. We besloten maar om een stukje te gaan lopen. Mooie wandeling langs enorme granieten rotsen met daarvoor een weide met cactussen en bloeiende bloemen. De wandeling ging goed, de zon ging schijnen, kinderen nog gezellig, mooie uitzichten: we besloten om nog een extra stukje te lopen.
Het tweede uitkijkpunt was ook erg mooi, je keek zo de valley in met de rotsen. Hier hebben we gegeten, mama's gebakken eitje (haha dat is handig met zo'n camper).
We zijn een stukje de trail op gelopen. Owen mocht zelf stappen. Het ging best goed. Zo goed dat we nog een aardig stuk gelopen hebben. Op de terugweg heeft Frank Owen op zijn nek genomen. We zagen de lucht steeds donkerder worden en toen jawel een regenbui op ons nek.
We hebben nog half kunnen schuilen, maar gelukkig was de bui zo over. De lucht bleef wel dreigend.
In de stad hebben we nog een ijsje gegeten. Owen en Gwen zaten helemaal onder het blauwe ijs. Maar ze vonden het leuk en lekker.
Onze camping was een half uur rijden van Sedona. Heel bizar want van de red rocks zijn we nu in een mooi bos beland met nog wel de kreek die de weg volgt en hoge rotsen. Je hebt het idee dat je in een heel ander landschap zit.
Leuke natuurcamping. We mochten campvuur maken, maar de ranger zei dat de weersvoorspelling niet best was. Er zouden onweersbuien komen. Maar die kwamen maar niet. Dus Gwen en mama campvuur maken, fikkie maken zoals Gwen dit van oma Hanni geleerd heeft. In het begin nog wat voorzichtig met hout, ja zonde als dat allemaal verregend. Maar de regen kwam maar niet. Frank en ik hebben al het hout opgebrand. Echt wel tot een uurtje of half elf. Heel leuk...ja ik ben toch een kind van mijn vader.
Inmiddels regent het hard. We hebben zelfs kachel aangezet. Toch koud in de camper, maar lang niet zo koud als bij onze buren in hun tentje. Truste!
Jammer want wij wilde nog naar de red rocks en daar een wandeling doen.
Nadat de camper en wij startklaar waren, begon het een beetje op te klaren. We besloten om naar wat uitkijkpunten te gaan en daar te bekijken of we een wandeling zouden gaan doen.
De rode grote rotsen zijn heel mooi om te zien (Ik zal foto bijvoegen).
Bij het eerste uitkijkpunt was het nog droog. We besloten maar om een stukje te gaan lopen. Mooie wandeling langs enorme granieten rotsen met daarvoor een weide met cactussen en bloeiende bloemen. De wandeling ging goed, de zon ging schijnen, kinderen nog gezellig, mooie uitzichten: we besloten om nog een extra stukje te lopen.
Het tweede uitkijkpunt was ook erg mooi, je keek zo de valley in met de rotsen. Hier hebben we gegeten, mama's gebakken eitje (haha dat is handig met zo'n camper).
We zijn een stukje de trail op gelopen. Owen mocht zelf stappen. Het ging best goed. Zo goed dat we nog een aardig stuk gelopen hebben. Op de terugweg heeft Frank Owen op zijn nek genomen. We zagen de lucht steeds donkerder worden en toen jawel een regenbui op ons nek.
We hebben nog half kunnen schuilen, maar gelukkig was de bui zo over. De lucht bleef wel dreigend.
In de stad hebben we nog een ijsje gegeten. Owen en Gwen zaten helemaal onder het blauwe ijs. Maar ze vonden het leuk en lekker.
Onze camping was een half uur rijden van Sedona. Heel bizar want van de red rocks zijn we nu in een mooi bos beland met nog wel de kreek die de weg volgt en hoge rotsen. Je hebt het idee dat je in een heel ander landschap zit.
Leuke natuurcamping. We mochten campvuur maken, maar de ranger zei dat de weersvoorspelling niet best was. Er zouden onweersbuien komen. Maar die kwamen maar niet. Dus Gwen en mama campvuur maken, fikkie maken zoals Gwen dit van oma Hanni geleerd heeft. In het begin nog wat voorzichtig met hout, ja zonde als dat allemaal verregend. Maar de regen kwam maar niet. Frank en ik hebben al het hout opgebrand. Echt wel tot een uurtje of half elf. Heel leuk...ja ik ben toch een kind van mijn vader.
Inmiddels regent het hard. We hebben zelfs kachel aangezet. Toch koud in de camper, maar lang niet zo koud als bij onze buren in hun tentje. Truste!
-
06 Mei 2015 - 11:04
Simone:
Met je vorige verslag liet je me schrikken: shirley als eerste in het koude water?! Alles goed????? Nu ik lees over kachel aan... Zo ken ik je weer!
-
06 Mei 2015 - 20:54
Joyce:
@Simone: Zolang ik geen foto's van Shirley in dat ijskoude water heb gezien geloof ik er niks van ;-)
-
07 Mei 2015 - 00:01
Bonnie:
Ik vind dit ook een zeer omgeloofwaardig verhaal !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
