Shortcut naar de oceaan
Blijf op de hoogte en volg Shirley
12 Juni 2013 | Verenigde Staten, Mendocino
Dinsdag 11 juni: Shortcut naar de oceaan
Vandaag zijn we begonnen met de speeltuin en het springkussen. Shirley heeft nog even de laatste dingen in de camper ingeruimd en heeft met Bon en Bas gebeld via de iPad. Hihi helemaal gratis.
Op ons gemakje vertrokken, onderweg weer bij walmart gestopt, omdat we gisteren niet geslaagd zijn voor gehakt en groente. Ja mensen jullie lezen het goed, geen groente! In een mega supermarkt. Wel in blik, of uit de vriezer, maar broccoli of boontjes zijn ver te zoeken. Gisteren hadden we sla met komkommer, tomaat en paprika ( ja ja dat zijn ook groente) gegeten. Daar hadden we veel van over, dus die hebben we vandaag bij onze pasta opgegeten. Maar goed, ook in die Walmart was de versafdeling van een niveau waar Harry Piekema zich voor zou schamen en dus vertrokken we met chocolademelk en een Barbie-vlieger als enige aankopen verder noordwaarts.
Het dilemma van vandaag was of we naar onze eindbestemming Mendocino zouden gaan via de snelle route landinwaarts of de mooie route langs de kust. Hollanders als we zijn kozen we voor een compromis. Een stuk over de snelweg en dan via dat gele weggetje dat Frank op de kaart had gezien naar de kust. Wat de wegenatlas er niet bij had gezegd dat het gele weggetje heuvel op en heuvel af ging en zich drie slagen in de rondte slingerde. Het bordje dat we na anderhalf uur aan het einde van de weg zagen verklaarde veel: this road is not recommended for rv's and trailers.
De andere kant van het verhaal is dat het gele weggetje ronduit schitterend was. Langs wijngaarden, door bossen, langs kloven, erg mooi. En dat kan ook worden gezegd van de route langs de kust. De Pacific Coast Highway (Route 1 voor intimi) slingert langs steile rotskusten, door schattige dorpjes en langs bossen die soms bijna de oceaan aanraken. Een belevenis om daar te rijden, al duurde die belevenis wel langer dan voorzien.
Wat niet wegnam dat we in de loop van de middag gewoon aankwamen op Caspar Beach RV Park. Een schattige camping met tegenover de ingang de Grote Oceaan. De zon scheen en dus hield niets ons tegen de rest van de dag op het strand door te brengen. Gwen bereidde heerlijke zandsoep voor ons allemaal en de Barbie-vlieger koos met succes het luchtruim. Een relaxed einde van een drukke dag.
Terwijl we een hap nemen van onze White Chocolate Macademia Nut Cookies groeten we het thuisfront hartelijk. Tot de volgende kast.
Vandaag zijn we begonnen met de speeltuin en het springkussen. Shirley heeft nog even de laatste dingen in de camper ingeruimd en heeft met Bon en Bas gebeld via de iPad. Hihi helemaal gratis.
Op ons gemakje vertrokken, onderweg weer bij walmart gestopt, omdat we gisteren niet geslaagd zijn voor gehakt en groente. Ja mensen jullie lezen het goed, geen groente! In een mega supermarkt. Wel in blik, of uit de vriezer, maar broccoli of boontjes zijn ver te zoeken. Gisteren hadden we sla met komkommer, tomaat en paprika ( ja ja dat zijn ook groente) gegeten. Daar hadden we veel van over, dus die hebben we vandaag bij onze pasta opgegeten. Maar goed, ook in die Walmart was de versafdeling van een niveau waar Harry Piekema zich voor zou schamen en dus vertrokken we met chocolademelk en een Barbie-vlieger als enige aankopen verder noordwaarts.
Het dilemma van vandaag was of we naar onze eindbestemming Mendocino zouden gaan via de snelle route landinwaarts of de mooie route langs de kust. Hollanders als we zijn kozen we voor een compromis. Een stuk over de snelweg en dan via dat gele weggetje dat Frank op de kaart had gezien naar de kust. Wat de wegenatlas er niet bij had gezegd dat het gele weggetje heuvel op en heuvel af ging en zich drie slagen in de rondte slingerde. Het bordje dat we na anderhalf uur aan het einde van de weg zagen verklaarde veel: this road is not recommended for rv's and trailers.
De andere kant van het verhaal is dat het gele weggetje ronduit schitterend was. Langs wijngaarden, door bossen, langs kloven, erg mooi. En dat kan ook worden gezegd van de route langs de kust. De Pacific Coast Highway (Route 1 voor intimi) slingert langs steile rotskusten, door schattige dorpjes en langs bossen die soms bijna de oceaan aanraken. Een belevenis om daar te rijden, al duurde die belevenis wel langer dan voorzien.
Wat niet wegnam dat we in de loop van de middag gewoon aankwamen op Caspar Beach RV Park. Een schattige camping met tegenover de ingang de Grote Oceaan. De zon scheen en dus hield niets ons tegen de rest van de dag op het strand door te brengen. Gwen bereidde heerlijke zandsoep voor ons allemaal en de Barbie-vlieger koos met succes het luchtruim. Een relaxed einde van een drukke dag.
Terwijl we een hap nemen van onze White Chocolate Macademia Nut Cookies groeten we het thuisfront hartelijk. Tot de volgende kast.
-
12 Juni 2013 - 07:13
Bonnie:
Toch zon !!! Haha, dan was Frank zijn korte broek toch niet voor de foto ;) -
12 Juni 2013 - 16:57
Ludi En Gerard:
Hallo Frank, Shirley en Gwen,
Fijn te horen dat alles naar wens gaat.
Hier is verder alles ok.
Hartelijke groeten
Ludi en Gerard
-
12 Juni 2013 - 22:09
Simone:
Weer een leuk berichtje! ik moet wel lachen om jullie schrijfstijlen... ik zie het allemaal zo voor me!
Jullie tijdschema klinkt wel goed; ondanks een langere rit dan gepland toch tijd voor het strand!
En jullie hoeven echt niet elke Wallmart langs voor Elmo onder het mom van zoeken naar groenten hoor!
Wilco's reactieop jullie bericht; als ik dit zo hoor word ik toch wel jaloers... -
12 Juni 2013 - 23:43
Hanni:
hallo lieffies klinkt allemaal weer goed daar.
genieten maar het is zo weer om.
Groetjes ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
